Gibraltar

Jak tylko przekroczyliśmy granicę znaleźliśmy się w wolnocłowym raju. Raju palaczy i alkoholików. Ponieważ zaliczmy się zdecydowanie do tej drugiej grupy to trochę się okupiliśmy. Koniak Henseya taki co to na lotnisku kosztuje 60 EU tutaj można nabyć za równowartość 20 EU płacąc oczywiście w funtach (ale można i w EU).  Rożnica cen uświadamia jak człowiek jest dojony przez opiekuńcze państwo. Wolnocłowość, wolnocłowością ale piwko w knajpce tanie nie było.

Drogę do największej atrakcji czyli gibraltarskiej skały zagradzał nam jeszcze  pas startowy jedynego na świecie  lotniska przeciętego w połowie długości ulicą. Z tego lotniska 73 lata temu wystartował  liberator z Władkiem Sikorskim na pokładzie i jak wiadomo  po paru minutach zwalił się do morza. Skromną tabliczkę upamiętniającą ten fakt odkryliśmy później  w skalnych tunelach. Tabliczka jest naprawdę dobrze ukryta, gdzieś w bocznej odnodze sieci tunelów przy stanowisku radiooperatora, który – można by powiedzieć – obserwował katastrofę z najlepszej  lokalizacji. Na  tabliczce jest coś wspomniane o teorii spiskowej, i pewnie  jest coś na rzeczy skoro Brytyjczycy nie spieszą się zbytnio z odtajnieniem dokumentów dotyczących katastrofy. Mieli to zrobić po 25 latach potem dołożyli sobie jeszcze 35 a jak termin się zbliżał dołożyli kolejne 40, i teraz wychodzi że ujawnią je równo w 100 rocznicę katastrofy, chyba że znowu sobie coś dołożą i doczekają czasów że współczesnych będzie to obchodziło tyle co okoliczności śmierci trzeciego faraona z XV dynastii egipskiej – też metoda.

Na gibraltarską skalę wjechaliśmy kolejką, choć można oczywiście wejść piechotą jakby ktoś miał na to ochotę. Ze skały rozciąga się widok z jednej strony na Afrykę gdzie można dojrzeć góry Atlas, z drugiej na otwierające się Morze Śródziemne, z trzeciej na Hiszpanię a czwartej na  wyglądającą jak jedna wielka stacja benzynowa Zatokę Gibraltarską. Tankujące statki z przyklejonymi do burt bunkierkami to standardowy widok. Wody zatoki są zanieczyszczone na maksa i chyba lepiej nie wrzucać do niej niedopałka.

Jak wiadomo los małp jest bliski Brytyjczykom, jako że posiadanie tego skrawka w koronie zależy bezpośrednio od ich populacji. Kiedy pewnego razu  liczba magotów spadła poniżej bezwzględnego minimum interweniował w ich sprawie sam Churchill znajdując na to czas w samym środku bitwy o Arhem. Żeby brytyjskie interesy na Morzu Śródziemnym były niezagrożone ustalono minimalny stan populacji małp na 24 osobniki (teraz u progu brexitu  jest ich 10 razy więcej).  Mimo rozporządzania ich liczba zbliżyła się do ustalonego rządowego  minimum jeszcze w latach sześćdziesiątych, i kiedy przyszłość wyglądała ponuro dla brytyjskiej dominacji na Gibraltarze, ówczesny  gubernator   w wierszu który wysłał do Londyn przedstawił takie oto rozwiązanie problemu  (wierszyk zamieszczam w oryginale i w moim przekładzie):

Trochę jesteśmy zatroskani o nasze magoty
 więc studiujemy ich kształty, zwyczaje i psoty
 nie trzeba nawet kwadransa
 by pojąć że marna ich szansa
 bo tylko sodomia i gwałty wśród tej hołoty.

We're a little perturbed about the apes, 
After studying their sizes and their shapes. 
As we see it, at first glance
There seems at least a chance
Of some lesbianism, or sodomy, or rapes.

For nine girls of Middle Hill may well decide
That they can't by five mere males be satisfied. 
While the Queen's Gate lads,  
one fears may become a bunch of queers
If by sex-imbalance nature is denied.

So can you plan migration, or get up
A party for the apes who feel het up, 
When the bachelors from Queens
Meet the Middle Hill colleens 
And a new pack (with a Gerald) is set up?

For the Welfare State for Apes has been decreed
 Where each of them is mated (and de-flead) 
 Then let Franco rage in vain, 
 Your immunity from Spain
 Is by simian eugenics guaranteed.